Zorgvraag en aanbod zijn veranderd in afgelopen 25 jaar
Ik werk al 25 jaar in de ouderenzorg en heb in die jaren veel zien gebeuren tot waar we nu staan. Vroeger kwamen mensen veel eerder naar een verpleeghuis, soms al vanaf hun 60ste. Zodra zij in een verpleeghuis kwamen wonen, hadden ze geen regie meer over hun leven. Denk aan grote slaapzalen en ze moesten maar doen zoals wij vonden dat het moest gebeuren. Dat is gelukkig in de loop der jaren wel veranderd. Met mooiere woningen, ruimere kamers en betere zorg. De belangrijkste positieve ontwikkeling is dat mensen hun eigen regie blijven behouden. Dat begon zo’n 20 jaar geleden. Toen begon ik het verschil te merken. Zo’n verandering gaat geleidelijk en is niet van de een op andere dag geregeld.
Een andere grote verandering is de sluiting van verzorgingshuizen en de wens dat mensen zo lang mogelijk thuis blijven wonen. Het oude verzorgingshuis was tussen het thuis wonen en een verpleeghuis in. Je hebt een andere zorgzwaarte nodig om in een woon-zorgcombinatie te kunnen gaan wonen. Het lastige was en is dat er mensen zijn die tussen het wal en schip vallen.
Daarnaast merk ik nog steeds dat er een beeld heerst dat ze niks meer mogen zodra ze naar een woon-zorgcomplex gaan. Bij sommigen hangt er nog steeds een negatief beeld omheen. Ze denken dat je niks mag meenemen en niks meer mag, dat een ander voor jou bepaalt hoe jij leeft. Alsof het een gevangenis is. Dat is natuurlijk al lang niet meer zo, maar het is nog een hardnekkig idee bij een gelukkig steeds kleinere groep mensen.
"De belangrijkste positieve ontwikkeling is dat mensen hun eigen regie blijven behouden."
Het is een mooie ontwikkeling dat we steeds langer thuis kunnen blijven wonen. De ontwikkelingen in de zorg maken ook dat het steeds beter kan. Het betekent wel dat de zorg in een kleinschalige woonvoorziening waar ik werk, heel veel zwaarder is geworden. Wanneer mensen uiteindelijk bij ons komen, zijn ze fysiek en/of mentaal vaak al heel slecht. De zorg is hiermee meteen van een zwaardere categorie.
De opzet van kleinschalig wonen is dat je een soort van klein huishouden runt met de bewoners. Maar verpleegzorg heeft de overhand. Wat ik zonde vind, is dat dit ten koste gaat van het welzijn. De prioriteit ligt logischerwijs bij de zorg, maar daardoor is er minder tijd voor het welzijn van de mensen. Dat heeft alles met het gebrek aan geld te maken.
Omdat welzijn steeds belangrijker wordt, proberen we dat wel op te lossen. Bedenk wel dat je daarin heel erg afhankelijk bent van vrijwilligers en familie. Die zijn goud waard. We werken met mensen met dementie, dat is pittig om mee om te gaan. We proberen daarom deze vrijwilligers en familie te scholen in de omgang met het gedrag, het delen van medicaties om de zorg meer te spreiden en vooral samen te doen. Over het welzijn en familieparticipatie kom ik in mijn volgende columns op terug.
Meer sterke bakkies?
Reageren op deze column?
Mail naar redactie@santepartners.nl
Lees hier meer informatie over De Eigenwaard in Rossum
