“Goedemorgen, Frank”, zegt een verzorgende vrolijk als Frank van den Heiligenberg de Elisabeth Hof binnenwandelt. Ze kennen Frank hier goed, want hij komt vaak zijn moeder (89) bezoeken. Kort nadat zijn vader vier jaar geleden overleed, kreeg zijn moeder de diagnose alzheimer. Drie jaar geleden verhuisde ze naar de Elisabeth Hof in Culemborg, een woonzorgcentrum voor mensen met dementie. Frank: “Toen ik in de buurt een plek voor haar zocht, zag ik de Elisabeth Hof op Facebook. Wat doen ze leuke dingen met de bewoners, dacht ik. Knutselen, activiteiten met dieren en mooie optredens. We waren dus heel blij dat ze hier terechtkon.”
Puzzelen
Iedere bewoner heeft een eigen zitslaapkamer met badkamer en toilet. Daarnaast is er voor iedereen een grote woonkamer en een mooie binnentuin. Franks broer Renato komt doordeweeks twee keer en blijft dan eten, Frank is er meestal op zaterdag en zondag. “Mijn moeder en ik drinken altijd eerst samen koffie. In het begin bleven we op haar kamer, maar nu zitten we meestal gezellig in de woonkamer met de andere bewoners. Soms help ik haar met een legpuzzel maken, daar is ze dol op. Of ik neem haar even mee voor een ritje of een bezoek aan mijn huis. Dat vindt ze heel leuk, maar na een uur wil ze weer naar huis, zegt ze dan.”
Goed overleg
Het zorgteam houdt de familie goed op de hoogte. Er worden foto’s gedeeld en via de digitale gezondheidsomgeving Carenzorgt kijken familieleden mee naar de dagelijkse gang van zaken. Ook bespreken ze twee keer per jaar het algemeen zorgplan met de arts, de leidinggevende en de psycholoog. Daarbij kunnen Renato en Frank hun wensen en zorgen aangeven. “Mijn moeder was vaak onrustig, waarvoor ze medicijnen kreeg”, vertelt Frank. “Toch wilde de arts de dosis verlagen om te kijken of dat kon. Ik was er niet zo’n voorstander van, het ging net zo goed. Gelukkig werd de medicatie weer opgehoogd toen bleek dat ze zich inderdaad minder prettig voelde. Daar hebben we goed overleg over gehad.”
Rustig gevoel
De verzorgenden zijn geweldig en heel begaan met zijn moeder, vindt Frank. En gelukkig heeft zij het in de Elizabeth Hof naar haar zin. “Toen ze nog in haar eigen huis woonde, durfde ik bijna niet weg te gaan uit angst dat er iets onveiligs zou gebeuren. Als ik niet bij haar was, vroeg ik me altijd af hoe het met haar zou gaan. Nu laat ik haar met een gerust gevoel achter.”
