Waardoor besloot je deze switch te maken?
‘Ineens besefte ik me dat de pomp het niet meer voor me was. Het was coronatijd en iedereen werkte thuis, behalve ik. Hierdoor ging ik nadenken over wat ik wilde gaan doen met mijn werk, wat ik nog wilde bereiken. Ik ben het liefst onder de mensen en wilde altijd al graag voor mensen zorgen. Toen ik 16 was heb ik de VMBO opleiding basisverzorging gevolgd en heb ik een jaar lang stagegelopen bij een verzorgingstehuis. Toen wist ik eigenlijk al dat ik dit werk wilde doen, maar door mijn onzekerheid als puber zijnde en een aantal privé situaties kwam het er steeds niet van. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en ben ik de opleiding tot verzorgende IG gaan volgen.’
Was dit een makkelijke keuze?
‘Nee, deze keuze vond ik heel lastig. Het is moeilijk om de zekerheid van een vast contract op te zeggen. Normaal duurt de opleiding tot verzorgende IG drie jaar, door mijn eerdere ervaring mocht ik de opleiding in twee jaar doen. Ik moest dus twee jaar zien te overbruggen met een lager salaris. Wat mij over de streep trok was de steun van mijn familie en vrienden, het positieve kennismakingsgesprek met 2 collega’s uit het team en de erg fijne meeloopdag. Ik werd heel enthousiast ontvangen en ik voelde me heel erg gezien. Vooral dat gezien worden heb ik heel erg gemist bij mijn vorige werk. ‘
Liep je tegen moeilijkheden aan tijdens je opleiding? Zo ja, hoe ben je hiermee omgegaan?
‘Ja, vooral omdat het gewoon allemaal erg veel was. Van tevoren werden mijn klasgenoten en ik al gewaarschuwd dat het twee heftige jaren zouden worden, dit was ook zeker het geval. Bij de start van de opleiding werden we in één week tijd klaargestoomd voor ADL, daarna begonnen we gelijk met het opdoen van ervaring in de praktijk. Deze super waardevolle week zorgde ervoor dat we als groep een sterke band met elkaar kregen. We konden nog lang niet alles, maar we hadden wel een basis gelegd en daardoor voelden we ons al gelijk van waarde voor een team. We gingen 4 dagen per week aan het werk in de wijk en kregen één dag school, op donderdag op het ROC in Tiel. Daarnaast moesten we verslagen maken, huiswerk maken en nog van alles leren over o.a. wet en regelgeving en de organisatie. Alles bij elkaar was het heel erg veel, en ook in een moordend tempo. Door de goede steun vanuit mijn team heb ik doorgezet. De begeleiding van Linda van Veen was echt cruciaal. Linda kent mij beter dan ik mezelf ken, daardoor wist ze gelijk goed door te vragen over de problemen waar ik tegenaan liep. Ook lerares Nelleke Hendriks en praktijkbegeleider Diana de Graaf onderhielden goed contact. Zij hadden allemaal super veel vertrouwen in mij, dit gaf mij ook weer het vertrouwen om door te gaan.’
Ben je blij dat je deze stap hebt gezet?
‘Ja, heel erg blij! Ik zeg weleens gekscherend “Ik heb de leukste baan van de wereld” en “ik heb er 93 opa’s en oma’s bijgekregen”, dat meen ik ook echt. Het voelt niet als werk. Het voelt voor mij alsof ik de hele dag te gast ben bij iedereen thuis. Achter elke deur zit weer een ander verhaal en een andere zorgvraag, dit maakt het werk ook nog heel divers. Door dit werk ben ik niet alleen gegroeid in kennis, maar ook als mens.’
Wat zou je adviseren aan iemand die overweegt van carrière te veranderen?
‘Niet twijfelen, gelijk doen! Ik zeg altijd “waar een wil is, is een weg.” Het leven bestaat uit hoge pieken en diepe dalen, maar het komt altijd weer bij elkaar. Als je het graag wil is het belangrijk om het gewoon te proberen, juist voor jezelf.’
