Voor mijn avonddienst kijk ik altijd even naar mijn route. Omdat er vaak nog last-minute wijzigingen zijn, besteed ik hier niet te veel tijd aan. Rond 15.00 uur controleer ik de starttijd, zodat ik weet wanneer ik kan eten. Vandaag merkte ik dat een cliënt die morgen verhuist en waar ik de Medido moest ophalen, niet meer in mijn planning stond. Na wat telefoontjes met het kantoor en de Medido-service was alles geregeld. Tot slot belde ik de dochter van de cliënt. Samen spraken we af wat er met de resterende medicatie moest gebeuren en sloot ik de zorg netjes af.
Een volle route
Mijn route was vandaag behoorlijk vol, dus ik besloot op tijd te beginnen. Bij mijn eerste cliënt, waar ik bloedsuiker meet en insuline toedien. De bloedsuikerwaarde bleek te laag om insuline te geven. De cliënt kreeg een glas appelsap en wat te eten. We spraken af dat ik later op de avond zou terugkomen om de insuline alsnog toe te dienen.
Bij de tweede cliënt voerde ik de gebruikelijke zorg uit, zoals steunkousen uitdoen en benen insmeren. Er stond echter ook een extra zorgvraag in het dossier: haar bovenbenen moesten met Voltaren worden ingesmeerd. Dit stond niet officieel in de planning, maar ik deed het graag. Tijdens de verzorging praatten we wat bij. Ze vertelde dat ze met kerst waarschijnlijk thuisblijft, omdat ze door de pijn niet verder komt dan haar voordeur. Een eerlijk, maar verdrietig moment.
Kleine verrassingen onderweg
Bij een cliënt hoefde ik onverwachts geen zorg te leveren, omdat hij ’s ochtends al bij de huisarts was geweest. Een andere cliënt belde tussendoor met een vraag over zijn kousen, die ik snel kon beantwoorden. Bij een andere cliënt moest ik door een donkere tuin. Met mijn zaklamp vond ik de sleutelkluis en kon ik naar binnen. We hadden een bijzonder zorgmoment. De cliënt, een dame van 95, vertelde hoe dankbaar ze is voor haar leeftijd. Ze was blij dat haar familie met kerst op bezoek komt. Ondanks de haast die ik soms voel, maakte dit gesprek indruk. Het is mooi om zulke dankbare mensen te mogen helpen.
Zorg op maat
Later op de avond keerde ik terug naar de cliënt met de lage bloedsuiker. Gelukkig was de waarde inmiddels gestegen, en kon ik veilig de insuline toedienen. Daarna bezocht ik een andere cliënt, die net terug was van drie maanden revalidatie. Ze was dolblij om weer thuis te zijn en wilde me van alles vertellen. Hoewel ik weinig tijd had, luisterde ik naar haar verhaal voordat ik haar verzorgde voor de nacht.
Soms duren zorgmomenten langer dan gepland. Bij een cliënt ontdekte ik dat zijn kleding en benen vies waren geworden. Ik besloot hem even op te frissen en hem daarna verzorgd naar bed te brengen. Ondanks de extra tijd die het kostte, was het de moeite waard: de cliënt lag tevreden en dankbaar in bed.
Laatste loodjes
Aan het einde van de avond waren er nog wat telefoontjes: een dochter met een vraag over extra douchen en een collega die uitliep. Ook waren er twee cliënten waar de kousen nog niet waren uitgedaan, maar dat bleek gelukkig al geregeld. Mijn laatste cliënt belde om te melden dat hij boven al was begonnen met tandenpoetsen. Dat scheelde weer wat tijd!
Om 23.15 uur was ik klaar en reed ik voldaan naar huis. Het was een drukke avond met onverwachte situaties, maar ook fijne momenten met tevreden cliënten. Ondanks de hectiek vind ik mijn werk prachtig. Het is een voorrecht om mensen te helpen, en ik zeg vaak: Ik heb het mooiste beroep van de wereld.
Bedankt Kirsten voor dit mooie en eerlijke verslag van jouw avonddienst. We zijn trots op collega’s zoals jij die zich met hart en ziel inzetten voor onze cliënten.
