''Een tijdje voor hem zorgen, dacht ik, dat gaat wel. Maar inmiddels zijn we vijf jaar verder’'
Uitslapen is er niet meer bij sinds Annie mantelzorger is voor haar man Charles. Maar het vroege ochtendzonnetje belooft een mooie dag. Zal ze wat in de tuin kunnen werken als Charles zijn ritje maakt vanmiddag? Misschien. Maar nu gauw zijn ontbijt klaarmaken en de medicijnen geven, voordat de thuiszorg er is om hem aan te kleden.
Radicale verandering
Zes jaar geleden zakte Annie’s man op een ochtend ineens in elkaar. In het ziekenhuis werd de spierziekte Guillain Barré geconstateerd. Na ruim acht maanden revalidatie kwam hij volledig hulpbehoevend thuis. En werd Annie fulltime mantelzorger. “We gingen ervan uit dat Charles nog vooruit zou gaan”, vertelt ze. “Een tijdje voor hem zorgen, dacht ik, dat gaat wel. Maar inmiddels zijn we vijf jaar verder.”
De boterhammen snijdt Annie in stukjes. Met een verlengde vork kan Charles zijn lunch zo zelf eten. Daarna maakt ze hem klaar voor zijn dagelijkse ritje. Een hele klus, die jas aankrijgen terwijl hij in zijn elektrische rolstoel zit. ‘Je hebt je telefoon he?’ checkt ze als ze de deur openhoudt. Dan ploft Annie op de bank. Eventjes maar. Algauw vallen haar ogen dicht…
''Ik heb hiervoor gekozen''
Volledige verzorging
Annie doet alles: Charles zijn eten en drinken geven, medicijnen toedienen, de laptop aangeven, de laptop weer wegleggen, hulpmiddelen bestellen, de katheter legen. En het volledige huishouden. Er blijven weinig lege momenten over. Annie: “Dan zit ik net en zie ik hem heftig bewegen met zijn neus. ‘Ik kom al’, zeg ik dan. Want zelfs zijn neus krabben kan hij niet zelf.”
Van naast de rolstoel tikt Annie Charles liefdevol op zijn arm. ‘Hier, je water.’ Ze houdt het rietje voor zijn mond, zodat hij kan drinken. Het hele glas gaat in één keer leeg. ‘Ja, hier moet je het tot vanavond weer mee doen’, zegt Annie lachend. Charles lacht mee. Hij weet wel beter! Want als hij iets wil, is ze er voor hem. Met het glas nog in haar hand, controleert Annie gauw de katheter. Om daarna aan het avondeten te beginnen.
Afleiding
Een bezoekje aan de supermarkt of kleine klusjes in de tuin: dat zijn de uitjes voor Annie. Af en toe nemen hun twee dochters de zorg over en kan ze wat langer van huis. Natuurlijk, ze had zich haar pensioen anders voorgesteld. Maar het is zoals het is. “Ik heb hiervoor gekozen”, zegt ze. “Doordat ik dit voor Charles kan doen, hoeft hij niet naar een verzorgingstehuis. Dat is het belangrijkste. En we hebben het toch ook gezellig samen. Regelmatig verrast hij me met een dikke bos bloemen, dat ontroert me altijd erg.”
Hoe is het voor Charles zo afhankelijk te zijn van zijn vrouw? Lees hier zijn verhaal
