"Toen ik vorig jaar in de bijstand belandde, wilde ik daar zo snel mogelijk weer uit", vertelt Marjo (50). "Dus ging ik nog harder solliciteren dan ik daarvoor al deed. Maar keer op keer werd ik afgewezen. De druk werd alsmaar hoger en ik kreeg steeds meer last van stress. Een vicieuze cirkel, want dat maakte het solliciteren er natuurlijk niet makkelijker op. Daarbij zat ik ook niet lekker in mijn relatie. Mijn partner en ik begrepen elkaar slecht en ik had het gevoel dat ik er alleen voor stond. Intussen maakte ik me zorgen over mijn financiële situatie; verschillende rekeningen kon ik al niet meer betalen. Al die dingen bij elkaar zorgden ervoor dat ik vaak piekerde, veel spanning voelde en steeds slechter sliep."
"Ik voelde me al in het eerste gesprek gehoord en gesteund. Het is zo fijn dat er iemand met me meedenkt."
Geen grip
"Lange tijd heb ik met deze stressklachten doorgelopen. Ik schaamde me ervoor. Heel mijn leven heb ik mijn eigen problemen opgelost, maar nu lukte dat me niet. Het voelde alsof ik de grip verloor. Ik durfde er niet over te praten met mensen in mijn omgeving. Mijn werkcoach merkte wel dat ik veel druk ervaarde in de zoektocht naar werk. Ze stelde daarom voor laagdrempelig te beginnen, met vrijwilligerswerk. Zo gezegd zo gedaan, maar het lukte me niet mijn vrijwilligersbaantje vol te houden. Ik kon me gewoon niet concentreren."
Gehoord
"Toen de werkcoach zag dat het niet goed met me ging, adviseerde ze contact te zoeken met maatschappelijk werk. Zo kwam ik terecht bij Santé Partners. Ik zag best een beetje op tegen mijn eerste gesprek met de maatschappelijk werker, maar gelukkig voelde ik me snel op mijn gemak. In dat gesprek heb ik voor het eerst aan iemand vertelt dat ik me alleen voel in mijn relatie. En ook hoe erg ik het vind om in de bijstand te zitten. Ik weet nog goed hoe opgelucht ik weer naar huis ging. Ik voelde me gehoord en gesteund! Iemand dacht met me mee, ik stond er niet langer alleen voor. Dat was een heel prettig gevoel."
Praten en doen
"In de tijd die volgde, heb ik zes gesprekken met de maatschappelijk werker gehad. We gingen daarbij ook heel praktisch aan de slag. Zo keek de maatschappelijk werker mee naar mijn financiën en maakten we samen een plan voor het beheren van mijn geld. Ook ben ik een aantal keer samen met mijn partner bij haar geweest om te praten over onze relatie. We kwamen erachter dat we niet goed naar elkaar luisterden, waardoor er spanning ontstond. Nu we dat weten, oefenen we om anders met elkaar te communiceren. Zelf kreeg ik tips om te leren ontspannen, zoals positief denken en leuke dingen doen. Ik heb bijvoorbeeld ontdekt dat wandelen mij erg goed helpt."
Iemand die meedenkt
"Een baan heb ik nog niet, maar toch heb ik het gevoel dat ik weer kan ademen. Ik heb meer rust, ik slaap beter en ook mijn lijf voelt minder gespannen. Natuurlijk zijn er nog stressvolle momenten, bijvoorbeeld met solliciteren. Maar het is veel minder dan eerst én ik weet beter hoe ik ermee om moet gaan. Als ik nu spanning voel, ga ik lekker een stuk wandelen. Achteraf gezien had ik veel eerder hulp moeten zoeken, voordat ik echt lichamelijke klachten kreeg. Ik weet nu dat ik niet de enige ben met dit soort problemen, en dat het helemaal niet raar is om hulp te vragen als je het zelf even niet weet. Het is fijn om iemand naast je te hebben die meedenkt."
